Ventoux

Proloog (p. 7-8)

2012

Bart Hoffman (48) heeft dertig jaar nadat zijn vroegere vriendin Laura opeens is opgedoken, een foto uit een nooit geopende verhuisdoos gehaald. Aandachtig en ontroerd bekijkt hij de foto, destijds gemaakt op de camping van Bédoin in de Provence, een dag voordat hij en zijn vrienden Peter en Joost de Mont Ventoux zouden beklimmen. Op de foto staan ook de overige drie van hun vriendenclub: David, André en Laura.

 

I t/m XXXIV (p. 9-278)

Bart, misdaadjournalist bij de Volkskrant, is geboren in Zutphen, verhuisd naar Alkmaar en gescheiden van zijn vrouw Hinke, met wie hij trouwde toen hij 24 was. Ze hebben een dochter, Anna (21), met wie ze beiden een goed contact hebben. Hij is bezig met een boek waarin hij wielrennen en filosofie wil verbinden.

Zowel Anna als Bart houdt van wielrennen. Als hij een keertje met haar fietst, vertelt hij haar over twee voorvallen die hem bezighouden. Hij zag onlangs zijn oude vriend André Tankink terug, in de rechtszaal, waar deze werd vrijgesproken van handel in drugs. En hij las dat een andere oude vriend, Joost Walvoort, voor zijn werk over de snaartheorie is genomineerd voor de Spinozaprijs.

 

Bart besluit André te bellen. Ze spreken af in Andrés appartement in Rotterdam. Bart schrikt als Ludmilla in de kamer verschijnt, Andrés jonge, Russische vrouw: ze lijkt sprekend op Laura. André zegt gebroken te hebben met zijn criminele verleden, gezond wil leven en een jaar geleden is begonnen met wielrennen. Op de fiets van zijn overleden vader Gerrit, een vermaarde amateurwielrenner, rijdt hij met Bart een rondje in de omgeving.

Bart zoekt ook Joost op en vervolgens nog een vriend van vroeger: David Castelen. David, van Surinaamse afkomst, woont nog steeds in Zutphen, waar hij inmiddels dertig jaar met succes het van zijn vader overgenomen reisbureau runt. Op advies van zijn huisarts is ook David begonnen met wielrennen.

 

1980-1981

André, Joost, David en Bart zijn vrienden en klasgenoten op een middelbare school in Zutphen, Bart en André kennen elkaar al sinds de kleuterschool. Op een juliavond in 1980 zien ze een boot komen aanvaren, genaamd Sweet Lady Jane. Daarop blijkt zich een drijvend bordeel te bevinden, dat wordt gerund door Willem Seegers en zijn (Russische) vrouw Olga. Hun zoon Peter wordt vrij snel in het vriendenclubje opgenomen en komt in hun klas. Hij schrijft romantische gedichten, die de wand van de hoerenboot sieren en worden opgenomen in het literaire tijdschrift Maatstaf.

Een jaar later maken ze kennis met Laura van Bemmel, een beeldschoon meisje, dat zich bij hun vriendenclubje aansluit. Stuk voor stuk worden ze verliefd op haar en er ontstaat een concurrentiestrijd. Ook zij komt in hun klas en blijkt een briljante leerling. Omdat ze zich wil onttrekken aan het strenge geloof en de tucht van haar ouders, trekt ze veel met de jongens op.

Laura wordt de soulmate en muze van Peter. Ze begrijpt zijn gedichten en weet hem te inspireren. Hij noemt haar in zijn gedichten 'Anna' en brengt in 1981 een bundel uit, Gedichten voor Anna, die een succes wordt. De vrienden bekijken op de Sweet Lady Jane door Peter uitgekozen Italiaanse films.The Night Porter maakt op Peter en Bart de grootste indruk.

Bart voelt zich geprikkeld als hij Laura een keer met 'een geil jurkje' (p. 90) betrapt in de kamer van Joost en hoort dat ze met André naar een concert is geweest en hem een vurige tongzoen heeft gegeven. Bart schrijft haar in een lange brief over zijn gevoelens voor haar en krijgt als beloning een stralende glimlach.

 

2012

Via Facebook krijgt Bart tot zijn stomme verbazing een vriendschapsverzoek van Laura Guazzi. Ze is in Avignon vanwege een theaterfestival dat ze regisseert en wil de vrienden van vroeger weer ontmoeten. Ze wil afspreken bij de Mont Ventoux.

Als Bart naar Den Haag gaat voor de uitreiking van de Spinozaprijs, waarvoor Joost is genomineerd, blijken David en André er ook te zijn en eveneens op de hoogte van Laura's verzoek: ze heeft ook hen erover gepolst. Joost wint de prijs en is perplex als hij een felicitatie-sms van Laura ontvangt. De vrienden spreken af in een door David nabij Bédoin gereserveerde villa. Ze vinden het spannend om terug in de tijd te gaan en Laura te zien. Ze hopen dan te vernemen waarom ze na de dood van Peter spoorloos is verdwenen en dertig jaar niets meer van zich heeft laten horen.

 

1982

In de vakantie na hun eindexamen wil Joost als experiment op de fiets de Mont Ventoux bedwingen. Bart is gek op wielrennen en wil mee. Ook Peter vindt het een goed idee, onder andere omdat hij getroffen is door het sonnet 'Mont Ventoux' van Jan Kal. Hij leent de oude Raleigh van Andrés vader. Ook de drie anderen besluiten mee te gaan.

Joost en Bart reizen apart en trainen eerst in Zuid-Limburg, de Vogezen en de Alpen. Peter vindt dat maar onzin en besluit, net als de overige drie, regelrecht naar de afgesproken camping bij Bédoin te rijden.

Bij de beklimming van de Galibier krijgt Bart last van hoogteziekte. Tijdens hallucinaties meent hij dat hij Joost moet redden omdat hij in een ravijn is gevallen en ziet hij Laura staan in een sexy, rode bikini. Als hij langsrijdt, fluistert ze 'Ik hou van jou' in zijn oor (p. 118).

Op de camping treffen de vrienden elkaar. Als ze de volgende dag besluiten de omgeving te gaan verkennen, blijven Laura (geen zin) en Bart (spierpijn) achter. Laura verleidt hem en ze hebben seks in zijn tent. Ze vraagt hem er niets over aan de anderen te zeggen. Maar als de anderen terug zijn, merkt hij aan hun reacties dat ze weten wat er is gebeurd.

De volgende dag, 25 juni, gaan Joost, Peter en Bart de Ventoux op. David, Laura en André volgen in de auto. Joost heeft zijn dag niet en Bart arriveert redelijk ontspannen als eerste op de top. De ongetrainde Peter komt lange tijd na Joost aan. Hij heeft, zoals beloofd, onderweg nagedacht over een gedicht met zijn wielrenervaringen en haast zich om het op papier te krijgen. Als hij klaar is, declameert hij op indrukkende wijze zijn parlandogedicht over vriendschap, liefde en dood.

Daarna beginnen de drie aan de afdaling. Peter wordt overmoedig, passeert Bart in vliegende vaart, verliest de macht over het stuur, valt en is op slag dood.

Peter wordt naar het ziekenhuis en daarna naar Nederland overgebracht. Laura haakt af, vertrekt naar Perugia (Italië) en is zelfs niet bij Peters begrafenis aanwezig. Peters vader sterft enkele weken later, zijn moeder Olga verdwijnt spoorloos.

 

2012

Bart maakt zijn dochter duidelijk dat hij haar heeft vernoemd naar Laura (in Peters dichtbundel 'Anna') en destijds verliefd op haar was. Hij geeft haar Peters gesigneerde dichtbundel cadeau. Anna verklaart ook verliefd te zijn: op Lennart, een basketballer.

 

David, André, Joost en Bart gaan trainen voor hun aanstaande beklimming van de Mont Ventoux. André verklaart dat hij ter nagedachtenis van zijn vader op diens Raleigh wil rijden en een daad wil stellen: zijn vader heeft hem vanwege Andrés criminele gedrag niet aan zijn sterfbed willen zien. Ook Joost heeft een specifieke reden om de berg op te gaan. Amerikaanse media hebben onthuld dat hij ten onrechte de Spinozaprijs heeft gekregen, omdat hij fraude met meetresultaten heeft gepleegd. Een geconsulteerde advocaat kon de onthulling niet tegenhouden en Joost weet dat hij 'hangt'. Mede omdat zijn vrouw Valery van hem wil scheiden, omdat hij is vreemdgegaan met enkele studentes, wil hij nu een totaal nieuwe start maken.

De vrienden praten over het verleden. Hoewel ze aandringen onthult Bart geen details over zijn vrijpartij met Laura. Wel komt hij met een nieuwtje: Laura was meer dan Peters muze: hij heeft van Peters moeder gehoord dat Laura en Peter 'tegen de klippen op' neukten (p. 173 en 184).

Ze bezoeken het graf van Peter. André versiert de grafsteen met het wielershirt en petje van zijn vader, waarna ze met de zelfontspanner een foto maken. Ze denken allemaal aan de foto die ze vlak voor Peters dood maakten. Alleen Laura ontbreekt nu.

Ze rijden naar de Provence en nemen hun intrek in de door David gehuurde villa nabij de Mont Ventoux. Anna en Lennart arriveren er een dag later. André heeft een vergroting van de foto met hun zessen meegenomen en hangt die aan de wand. Tijdens enkele trainingen blijkt David door zijn slechte conditie nauwelijks mee te kunnen.

 

Zonder zijn vrienden erover in te lichten, maakt Bart een afspraak met Laura om haar tegemoet te rijden en in de buurt iets te drinken. Hij stelt vast dat ze nog net zo mooi is als dertig jaar geleden. Ze zegt het druk te hebben met haar werk als regisseur in Avignon en morgen naar de villa te rijden.

Bart keert terug naar de villa. Daar is Joost in alle staten: De Telegraaf heeft op de voorpagina zijn foto geplaatst met een grote kop erbij waarin hij een oplichter wordt genoemd. Hij verlaat woedend het huis, maar komt de volgende morgen terug... in de auto van Laura, die hem zag lopen en heeft opgepikt.

Tijdens een etentje in een restaurant vertelt Laura over haar scheiding van Fabrizio Guazzi, een jaar geleden, en dat ze steeds meer moest denken aan het verleden en met name Peter. Als ze over schuldgevoel begint, onderbreekt André haar. Hij onthult dat Peter destijds eigenwijs is geweest en een verkeerde lijm voor het plakken van zijn banden heeft gebruikt, waardoor die tijdens de afdaling door de warmte gesmolten kunnen zijn. Bart vraagt zich hardop af waarom Peter zo roekeloos afdaalde. Laura stelt dat Peter zeker geen zelfmoord heeft gepleegd. Als 'bewijs' declameert ze Peters gedicht dat hij op de top schreef en dat ze al die tijd bewaard heeft.

Terug in de villa verklaart ze dat ze nooit verliefd op Peter is geweest en dat hij ook een heel andere kant had, een zwarte kant, die behalve zij niemand kende. Hij was geobsedeerd geraakt door de filmThe Night Porter, waarin Lucia, een Jodin die het concentratiekamp had overleefd, zich overgeeft aan Max, een SS'er. Peter stelde dat liefde en seks ook over macht gaan, voelde zich als Max en genoot van perverse macht over Laura. Na het zien van de film Beyond Good and Evil, over een driehoeksverhouding, manipuleerde hij Laura door haar op te dragen met Bart naar bed te gaan.

De vrienden staan perplex, Bart voelt zich misbruikt. Joost en Bart krijgen ruzie, die zo hoog oploopt dat Bart het schilderij met de vergrote foto over het hoofd van Joost trekt. Die loopt daarop woedend het huis uit. 's Avonds laat praten Bart en Laura nog wat na. Ze zegt dat ze destijds ook verliefd op hem was, maar 'geen keuze' had en daarom wegging (p. 259). Als ze naast hem gaat liggen en hij haar kust en met zijn hand haar buik zoekt, pakt ze die vast. Tot vrijen komt het niet: 'Je kunt de tijd niet repareren' (p. 261).

 

De volgende dag, als de Mont Ventoux moet worden beklommen, is iedereen toch weer van de partij. David krijgt al snel duizelingen en stapt over in de volgauto van Laura. Bart gaat hallucineren en ziet opeens Peter voor zich uit rijden. Hij slaagt er niet in hem in te halen. Hij neemt zich voor nu eindelijk het boek over wielrennen en filosofie af te schrijven. Bart en André bereiken samen de top. Joost heeft het heel zwaar, maar voelt zich als herboren en vol nieuwe plannen als hij eindelijk boven is.

Als ze in het restaurant op de top hun geslaagde tocht willen vieren, komt Laura met nog een verrassing. Ze leidt een blinde jongeman binnen, die sprekend op Peter lijkt. Ze stelt hem voor: Willem, haar zoon. De vrienden begrijpen dat hij de zoon van Peter en Laura is en dat hij de reden is dat zij na Peters dood halsoverkop naar Italië vertrok.

Tijdens de afdaling stoppen ze bij de plek waar Peter dodelijk verongelukte. André trekt het shirt van zijn vader uit en drapeert het om het paaltje waar Peter met zijn hoofd tegenaan sloeg. Ze omarmen elkaar en vormen er een cirkel omheen. Een felle windstoot maakt het shirtje los, waardoor het naar beneden dwarrelt.

 

Epiloog (p. 279-285)

Joost, André en David zijn in de ruimte van Davids reisbureau Caffè De Vriendschap begonnen. Aan de muur hangen portretten van wielerlegenden en een foto van zes mensen die op de top van de Mont Ventoux met de armen om elkaar heen een kring vormen.

Er is een gezelschap bijeen ter ere van de boekpromotie van Bart, die eindelijk zijn boek Spinoza demarreert heeft afgemaakt. De vriendenclub is voltallig, nu met Willem, die de plaats van zijn vader Peter inneemt.

Na enkele inleidende woorden spreekt Bart een dankwoord uit en overhandigt het eerste exemplaar aan Laura. Er wordt getoost op elkaar en op de vriendschap en een foto gemaakt van zes mensen op het podium.